Bir zamanlar bir ağaç varmış ve küçük bir çocuğa aşık olmuş.Ve çocuk hergün gelmeye başlamış.Yapraklarını uzatmış sevgi ile,verebieceği ilk şeymiş...Çocuk kendini ormanın kıralı ilan etmiş...Ağaca tırmanmış ve dallarında sallanmış.Lezzetli elmalardan da yemiş ve ağaçla saklambaç bile oynamışlar.Yorulunca gölgesinde uyumuş ağacın.
Ve Küçük çocuk da ağaca aşık olmuş.O kadar çok ki!...Ağaç artık mutluymuş.Fakat acımasız zaman hızla geçiyormuş. Ve çocuk artık çok büyüyüp başkasını bile bulmuş...Ve sonunda ağaç yalnız başına kalmış.
Sonra bir gün çocuk geri gelmiş ağaç ise ‘Haydi gel dallarımda sallan,elmalarımdan ye,saklambaç oynayalım,gölgemde bile uyursun ’demiş. Ama Küçük çocuk ; ‘ben artık büyüdüm o dediklerini yapamam.Bunları sana söylemek istemezdim ama...Bana biraz para verir misin?’
‘Sana para veremem.Ama benim elmalarımı al ve onları kasabada sat böylece sana para vermiş olurum...’der ağaç.
Ve çocuk tüm elmaları toplamaya başlar.Ağaç ise çok mutluymuş.Küçük çocuk uzun süre gelmemiş,tabi ağaç etkilenmiş ve onu görür görmez hemen ‘haydi gel dallarımda sallan, elmalarımdan ye, saklambaç oynayalım, gölgemde bile uyursun’demiş.
‘Artık ben büyüdüm o dediklerini yapamam. Evlendim bir eşim ve bir çocuğum var artık onları düşünmeliyim. Bana bir ev verebilirmisin?’demiş. Ağaç da ‘benim evim yok ama orman benim evim,istersen dallarımı kes ve kendine bir ev yap’demiş.
Ağaç hala onu seviyormuş...
Ve o kesmiş birçok dalı,hiç sormadan kuru mu yaş mı diye...Ev yapmak için hepsini götürmüş...
Ama ağaç hala çok mutluymuş...
Fakat bu sefer çocuk çok uzun bir zaman gelmemiş ve;geldiğinde ise ‘haydi oynayalım demiyorum,biraz sohbet edelim hiç olmazsa mutlu olurum’demiş ağaç.Ama çocuk artık yaşlı bir adamdır;ve ‘bana bir kayık verebilir misin? Buralardan gideceğim’demiş...
‘O zaman benim gövdemi kes ve kayık yap. Git buralardan artık’demiş ağaç.Anlamış ki adam artık onu sevmiyor. Kendini feda etmek istemiş...
Sonra adam ağacı kesmiş ve bir kayık yapmak için götürmüş...
Ama ağaç hala mutludur.
Fakat gerçekten değil!...
Çok ama çok uzun süre sonra adam geri dönmüş. ‘Senden çok şey almama rağmen sana birşey veremedim,ben bir vefasız aptalım’demiş...
Elmalar gitti,dişlerimde artık elma yiyemiyorum.
Dalların da gitti,kollarım da,artık birşey kaldıramıyorum.
Gövden gitti,benim gövdemde,artık birşey yapamıyorum.
Evet zavallı kök , bu dediklerimden sonra seni ben , benide yıllar öldürdü...
‘Çok yorgunum ama çok,nasıl anlatayım keşke burada ağaç olsaydın da,gölgende dinlenseydim’demiş yaşlı adam...
Kök ise seslenmiş ‘gel otur üstüme hiç olmazsa bu ormanda hala dinlenipte oturabileceğin bir yer var’demiş.
Çünkü Ağaç onu hala seviyormuş,hem de daha çok...
Ve yaşlı adam oturmuş ve başlamış düşünmeye...
Ağaç,tekrar bana döndü diye mutluymuş çünkü o artık bir yere gidemez...
11.05.12 10:14 tarafından sametefesen
Konu: GERÇEK BAĞLILIK 