Ağlama çocuk, ağlama
gülüyorsa toprak
güneş gülüyorsa
yıldızlar gülüyorsa
karanlığa inatla
Ağlama çocuk, ağlama
ağlaya ağlaya büyürsen
kaldıramaz bu toprak
bilesin
zulüm altındasın
biliyorum çocuk
zulüm yükseldikçe
sonu yakın demektir
Ağlama çocuk, ağlama
güneşe çık selamla hergün
kara gözün, kara kaşın
o mazlum yüzünle
elinde nergiz olsun
Ağlama çocuk, ağlama
baban vurulsa bile
gözlerinin önünde
senin ile koyun koyuna
kara bir elin tetiğinden çıkan
o donuk yüzleri güldürme
ağlayıp da umudunu köreltme kardeşinin
zamansız işlere de çekme beni
Ağlama çocuk, ağlama
senin yaşındakiler ağlamamalı
bedenine saplansa da on iki kurşun
ağlamakla tüketmemeli kendini
son nefesin de olsa çocuk
haykır, haykır ki
zulme ve faşizme karşı
bir yürek olabilsin bütün çocuklar
yoksa nasıl dağılacak ki
toprağı saran bu karanlıklar...
Ercan Cengiz